Op naar lwengo

Gisteren toen we onderweg waren van Entebbe naar Masaka zou Maurice aan Michael even de Mac Drive van Uganda laten zien. Hij stopte langs de weg in een dorp en toeterde een keer. Binnen enkele seconden stonden er 12 verkopers bij de auto. Met kip, bananen, limonade, stokken rundvlees ( zeiden ze maar misschien wel hond of rat brrrr) water, huishoudelijke artikelen etc etc. En allemaal roepen wat ze te koop hadden. De flesjes limonade werden in Michaels handen geduwd.  Maurice  kocht wat en we gingen verder naar Masaka.

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben kwam Anthony ons ophalen. We  namen afscheid van Chantal die volgende week naar Nederland vertrekt. Eerst naar Masaka om boodschappen te halen. Het was een drukte daar overal auto's en brommers (boda's) kris kras door elkaar en iedereen gebruikt de toeter evenveel als het gaspedaal. We reden verder naar Lwengo. Onderweg stonden allerlei verkopers langs de weg. Vaak in eenvoudig  opgezette kraampjes. Met verse groenten, vis en fruit. De aardappelen tomaten etc. lagen in piramidevorm opgestapeld. Na een tijd gingen we de weg af. Toen een aantal kilometers over een rood zandpad dat erg mooi afsteekt tegen de groene omgeving. Het is hier wat heuvelachtig.  Er staan bananenbomen, koffiestruiken en maïs langs de weg. Eerst naar het huis in NakyenyI.  De auto was volgeladen met tassen, koffers en boodschappen. Michael zat erg stil in de auto. Hij moest wel want hij had een plastic zak met 30 eieren op schoot. En dan over een weg met enorme kuilen en hobbels valt dat niet mee. De spullen naar het huis gebracht en richting de school gereden. Anthony stopte steeds om te bellen. Toen we bij de school aankwamen begrepen we waarom. Er stond een grote groep leerlingen te dansen en te zingen. Wat een lief en warm welkom, we waren er echt door overdonderd. Ook stonden Meddie, Maria en Calvin op ons te wachten. En wat waren ze een stuk groter geworden. We sponsoren deze kinderen via Lwengo kids. We betalen hun schoolkosten omdat hun familie deze kosten niet kunnen betalen. 2 van de kinderen zijn ook wezen. We horen regelmatig  hoe het met de kinderen gaat. Maria ken ik al vanaf haar 2e jaar. Natuurlijk is het super dat wij de kinderen ook echt kennen en kunnen ontmoeten. De kinderen kennen ons ook omdat we er al eerder geweest zijn. Maar we vinden het ook erg leuk om alle kinderen weer terug te zien. Toen zagen we Rihanna voor het klaslokaal zitten. Dit meisje heb ik in 2013 gevonden in een huisje. Zie eerdere verslagen. Rihanna herkende mij ook gelijk. We zijn snel naar haar toegegaan. Een vrijwilliger die hier eerder was heeft veel met haar geoefend. We hopen dat ze dit ook nog zijn blijven doen. En we hebben een hulpmiddel meegenomen om te oefenen. Daarover later meer. Na een bezoekje aan de klassen zijn we terug naar het huis gegaan. Moe van alle indrukken en al de kinderen die op je af stormen en je willen aanraken. Ook zo in de belangstelling staan is niet iets voor ons. En zoals dat gaat in Uganda zijn daar ook altijd toespraken bij.