Reis en aankomst

De reis van huis naar Brussel ging prima. Maar toen ging het fout. Michael mocht niet mee het vliegtuig in. Ik wel, want ik had een visum. Met de aanvraag voor Michael liep echter het systeem steeds vast. Na vele mails en telefoontjes naar de ambassade in Brussel nog steeds geen visum. Maar nadat ze overleg hadden gehad met de consul werd besloten dat ik de ingevulde formulieren van Michael mee moest nemen naar Uganda en daar het visum kon kopen. ECHTER Rwandair vond van niet. Ook uitleg en tonen van papieren  hielp niets. Ik Ambassade gebeld maar daar is in weekend niemand bereikbaar. Uiteindelijk werden we weggestuurd met de mededeling dat ze naar Entebbe zouden bellen. Maar een half uur later nog steeds niemand daar te pakken gekregen.  Na  ruim een uur waarin we toch maar vlakbij de incheckbalie zijn gaan zitten kwam een baliemedewerker naar ons toe. Waarom we daar toch  maar bleven zitten. Hij is er toen achteraan gegaan en toen mocht Michael toch mee. Pfff eindelijk  maar wel met hoofdpijn het vliegtuig in. In Rwanda allemaal witte jassen en mondkapjes een heel vragenvuur en temperatuur werd gemeten. Maar corona vrij dus mochten we verder. In Entebbe met de volgende vlucht hetzelfde ritueel. Maurice haalde ons op van het vliegveld en na een gezellige  maar erg drukke rit waarbij we even stopte op de evenaar gingen we naar Masaka.  Heerlijk om weer in Uganda te zijn.  Zelfs de bodadriver die toevallig in de buurt was herkende ons en kwam even gedag zeggen. 

 We zullen nog wat foto's plaatsen.

Liefs Michael en Jolanda